واما موسیقی...

   مدتهاست که بین علما و فقها بحث حرام وحلال بودن موسیقی مطرح است و در این بین مقلدان موسیقی دوست مانده اند چه کنند؟برای روشن شدن موضوع به  دفتر پنجم مثنوی معنوی رجوع می کنیم ،آنجا که خویشان مجنون او را به جهت عشق لیلی سرزنش می کنند و می گویند که در شهر زیباتر از لیلی فراوان است:

بهتر از وی صد هزاران دلربا
هست هم‌چون ماه اندر شهر ما

مجنون در جواب می گوید که صورت لیلی برای من مانند کوزه است و زیبایی مانند شرابی است الهی که درآن  کوزه پنهان است:

گفت صورت کوزه است و حسن می
می، خدایم می‌دهد از نقش وی

خداوند از این کوزه به  شما سرکه می دهد تا شما عاشق نباشید ونتوانید مراتب عاشقی را طی کنید

مر شما را سرکه داد از کوزه‌اش
تا نباشد عشق اوتان گوش کش

در ادامه حضرت مولانا برای تشریح اینکه چگونه یک پدیدار و یا واقعیت می تواند دو بعد متضاد داشته باشد اینگونه مثال می زند  که دریا مانند خیمه ای  است که برای مرغابی موجب حیات و زندگی بوده اما برای کلاغ مرگبار است

هست دریا خیمه‌ای در وی حیات
بط را، لیکن کلاغان را ممات

سپس زیبایی را مثال می آورد که برای یعقوب و زلیخا بی نهایت دلپذیر  بود اما همین زیبایی برای برادران غیر از کینه و غضب چیزی نداشت:

صورت یوسف چو جامی بود خوب
زان پدر می‌خورد صد باده ی طروب

باز اخوان را از آن زهراب بود
کان دریشان خشم و کینه می‌فزود

باز از وی مر زلیخا را سکر
می‌کشید از عشق افیونی دگر...

حالا چه ربطی بین موسیقی و این ابیات وجود دارد؟
موسیقی مانند همان کوزه ای است که برای یکی شراب است و برای یکی سرکه
موسیقی همان دریایی است که برای یکی مرگ است و برای یکی حیات
موسیقی همان زیبایی است که یکی را عاشق می کند و دیگری را حاسد و بدخواه
موسیقی همان...

میتوان اینگونه گفت که حرام و یا حلال بودن گوش دادن به موسیقی کاملا به نوع تربیت، ذهنیت و تداعی های ذهنی مخاطب مربوط است و این را کسی نمی تواند تشخیص بدهد مگر خود شنونده..